Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, Αρχειονόμος
Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, με κενά μνήμης, άγνοια της ιστορίας και απώλεια προσανατολισμού ο καθένας μπορεί να δηλώνει ότι θέλει και να διαμαρτύρεται για ό,τι θέλει. Άλλες φορές δίκαια και άλλες όμως άδικα. Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν μετά τις έντονες διαμαρτυρίες των απολυμένων συμβασιούχων στο δήμο Αθηναίων αλλά και στο δήμο Ιωαννιτών θα ήθελα να παραθέσω και τις δικές μου απόψεις.
Οι συμβασιούχοι στους ΟΤΑ αλλά και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ξεπερνάνε τους 200.000! Αριθμός ικανός να καθορίσει το εκλογικό αποτέλεσμα των βουλευτικών αλλά και των δημοτικών εκλογών! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το φαινόμενο των αθρόων προσλήψεων στο δημόσιο τομέα άρχισε την δεκαετία του ’80. Οι πρώτες μαζικές προσλήψεις «δικών» μας παιδιών τότε παρατηρήθηκαν. Βέβαια αυτοί στάθηκαν τυχεροί διότι εκείνες τις εποχές δεν υπήρχαν συμβάσεις. Έμπαινες και κλείδωνε η θέση εργασίας για πάντα. Το φαινόμενο ονομάζεται πελατειακή σχέση. Ψηφίζεις «σωστά», μαζεύεις και άλλους ψήφους (αρκετούς) και εξαργυρώνεις την «προσπάθεια» σου με μια μόνιμη θέση εργασίας. Είχες και το δικαίωμα επιλογής. Εγώ, έλεγε ο άλλος θέλω στη ΔΕΗ ή στον ΟΣΕ που ήταν και μεγαλύτερες οι αμοιβές. Τι προσόντα έχεις τον ρώταγες, 150 σταυρούς σου απαντούσε!!! Τα ξεχάσαμε; Αυτές οι πρακτικές μας συνόδευσαν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Κάπου εκεί άρχισαν να «σφίγγουν» τα πράγματα.
Το ελληνικό δαιμόνιο έδωσε όμως λύση. Συμβάσεις!!! Πλέον οι πολιτικάντηδες μας, δεν έλεγαν «θα σε βάλω στο δημόσιο» αλλά έλεγαν «κάτσε να μπεις και σε λίγο καιρό θα μονιμοποιηθείς»!!! Η νέα γενιά των επίδοξων δημοσίων υπαλλήλων δεν είχε δισταγμούς και αναστολές. Όποιος με μονιμοποιήσει θα τον ψηφίσω! Έχοντας υπόψη τις χρυσές εποχές που πέρασε η πρώτη «φουρνιά» το ’80, οι πιέσεις γίνονταν ασφυκτικές. Ας θυμηθούμε λίγο ποιο ήταν το κύριο σύνθημα της προεκλογικής εκστρατείας του Καραμανλή. «Θα δώσουμε τέλος στην ομηρία των συμβασιούχων»!!! Εξελέγη! Τι έκανε μετά; Τους είπε ότι θα τους μοριοδοτήσει για τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ. Άρχισε η δυσαρέσκεια. Μετά, όταν έχασε τη μπάλα, χρησιμοποίησε τα stage προσθέτοντας και άλλους στην ήδη τεράστια λίστα των συμβασιούχων. Τελικά έφυγε νύχτα. Στις πρόσφατες εκλογές ο Γιώργος τι είπε; Λεφτά υπάρχουν και οι συμβασιούχοι θα είναι η πρώτη προτεραιότητα!!! Τι έκανε; Τους έστειλε σπίτι τους. Αδίκως; Εδώ είναι το θέμα. Όταν χάνει κανείς τη δουλειά του είναι άδικο. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι τώρα; Με τι προσόντα θα αναζητήσουν αλλού εργασία; Με τους 150 σταυρούς που μάζεψαν στις εκλογές; Γιατί να απολυθούν; Αλήθεια, απολύθηκαν; Ή μήπως δεν απολύθηκαν αλλά απλά τελείωσε η σύμβαση τους και δεν ανανεώθηκε; Άλλο το ένα άλλο το άλλο! Είναι τυχαίο ότι σχεδόν όλες αυτές οι συμβάσεις έχουν ημερομηνία έναρξης λίγο πριν από εκλογές και λήξη λίγο μετά; Υπογράφουμε τη σύμβαση λίγο πριν τις εκλογές έτσι ώστε να μη νομίζουν οι ψηφοφόροι ότι θα τους κοροϊδέψουμε και άρα να διασφαλίσουμε την ψήφο και φροντίζουμε να λήγει λίγο μετά τις επόμενες έτσι ώστε να τους έχουμε σίγουρους!!!
Ποιος φταίει λοιπόν; Η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα; Το ίδιο φταίνε όλοι!!! Και οι πολιτικοί που πουλάνε υποσχέσεις αλλά κυρίως αυτοί που τις «αγοράζουν» πουλώντας και αυτοί με τη σειρά τους την ψήφο τους. Και τώρα διαμαρτύρονται! Γιατί διαμαρτύρεσαι κύριε; Δεν τηρήθηκε η σύμβαση σου; Δεν εργάστηκες για όσο καιρό προέβλεπε η σύμβαση σου; Τι θες τώρα; Από πού προκύπτει ότι ντε και καλά θα πρέπει να μονιμοποιηθείς; Ο άλλος στον ιδιωτικό τομέα που μένει άνεργος τι πρέπει να κάνει; Ποιος νοιάζεται για αυτόν; Η αριστερά!!! Αλήθεια, η τόσο θερμή υπεράσπιση όλων αυτών των «αδικημένων» νομιμοποιεί και τις μεθόδους πρόσληψης τους; Την πελατειακή αυτή σχέση την αποδέχεται ή όχι η αριστερά; Από τη μία καταγγέλλουμε τις παράνομες και πελατειακές προσλήψεις από την άλλη όμως υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά κεκτημένα των «πελατών! Αυτό λέγεται υποκρισία. Να ένας απ’ τους λόγους που το ποσοστό μας παραμένει μονοψήφιο! Να ένας απ’ τους λόγους για την έξαρση της λαθρομετανάστευσης! Μας πέφτουν βαριά τα ροδάκινα στη Μακεδονία και τα σταφύλια ή οι ελιές στην Πελοπόννησο. Ας τα κάνουν οι πακιστανοί. Εμείς θα γίνουμε συμβασιούχοι με στόχο τη μονιμοποίηση. Και αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημα θα ψηφίσουμε τον άλλο και έτσι θα χάσει την εξουσία και τις μίζες και τα «μαύρα»!!! Έτσι είναι.
Ας ρωτήσουν κανένα ταξιτζή με τρία πτυχία ή κανένα σερβιτόρο με διδακτορικό να δουν πως βγαίνει το μεροκάματο. Ίσως τότε πάψουν να υπάρχουν «εργοδότες» πολιτικοί και «καταναλωτές οραμάτων» πολίτες. Έχω υπάρξει άνεργος και κατανοώ το πρόβλημα όλων αυτών των ανθρώπων. Πρέπει να καταλάβουν όμως ότι οι επιλογές τους, τους οδήγησαν εκεί. Τελειώνοντας θέλω να τονίσω ότι ανάμεσα στους χιλιάδες των ανέργων πρώην συμβασιούχων υπάρχουν άνθρωποι που όντως κάλυπταν πάγιες ανάγκες, που ήταν πολλά χρόνια δέσμιοι και μερικοί που δεν προσελήφθησαν με πλάγιους τρόπους. Στο «ρωμέϊκο» όμως μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Κουράγιο παιδιά και αναζητήστε και κάτι άλλο μη μένετε δέσμιοι των λάθος επιλογών σας και των ψεύτικων ελπίδων που σας πούλησαν.
