Σε ομιλία του ο Γ. Παναγιωτακόπουλος για την εκδήλωση της Αριστερής Πρωτοβουλίας ΠΑΣΟΚ, που πραγματοποιήθηκε στην πόλη της Άρτας, τόνισε τα εξής:
«« Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ζούμε δύσκολες στιγμές. Η πατρίδα μας δοκιμάζεται σκληρά και επικίνδυνα. Είναι η πρώτη φορά μετά τον πόλεμο που η Ελλάδα αλλάζει απότομα.
Ένα τσουνάμι ιδιωτικοποιήσεων της οικονομίας και μια βιαστική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας συνδυάζεται με ένα περιορισμό των κοινωνικών κατακτήσεων και διάλυση του κοινωνικού κράτους για να μπορέσει δήθεν η χώρα να μπει σε τάξη.
Η διάλυση του δημόσιου τομέα παρουσιάζεται ως λύση. Η φτώχεια και η εξαθλίωση του λαού θεωρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να αποκτήσει η χώρα υγιείς οικονομικές δομές.
Είναι αλήθεια ότι το οικονομικό σύστημα στην Ελλάδα ήταν κρατικό και από την δεκαετία του ’50 και μετά δημιουργήθηκαν μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στο τραπεζικό σύστημα, στις μεταφορές και γύρω απ’ αυτές τις θεματικές φύτρωσαν με υπουργικές και πρωθυπουργικές αποφάσεις κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες.
Σίγουρα αυτές οι σαθρές πολιτικό – οικονομικές σχέσεις πρέπει να αλλάξουν για να εξυπηρετηθεί καλύτερα το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό.
Κανείς όμως δεν εγγυάται ότι τα κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό, το ηλεκτρικό, η υγεία, η παιδεία θα υπηρετούν τις ανάγκες του λαού με τις προτεινόμενες λύσεις. Κανείς δεν εγγυάται ότι κάποια κοινωνικά αγαθά, απαραίτητα για την επιβίωση του ελληνικού λαού, δεν θα γίνουν εμπορεύσιμα και πιθανόν θα καταστούν απλησίαστα για τους πολλούς.
Σήμερα που η συζήτηση για την εκποίηση των κρατικών επιχειρήσεων γίνεται ολοένα και πιο έντονη, θα πρέπει να θυμίσουμε σε όσους, βιάζονται να τις ξεπουλήσουν ότι άλλο κακοδιαχείριση και άλλο ξεπούλημα. Άλλο είναι να αλλάξεις τα στραβά σε επίπεδο διοίκησης και άλλο να διαγράψεις μονομιάς την προσφορά των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων στην ανάπτυξη της χώρας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το ζήτημα είναι σοβαρότατο γιατί στη χώρα μας αλλάζουν πλέον επικίνδυνα οι σχέσεις πολιτικής και οικονομίας διαλύοντας κάθε ιδέα προσέγγισης του δημόσιου αγαθού και κάθε δίκαιας αντιμετώπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Σε καμία χώρα και σε καμιά άλλη εποχή το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν συναίνεσε βιαστικά και απερίσκεπτα να γίνει η πατρίδα του πειραματόζωο για να κατεδαφιστεί η ραχοκοκαλιά της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας: Δηλαδή η ανήσυχη δημιουργικότητα του πολίτη και η μικρομεσαία επιχείρηση.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο! Το ΠΑΣΟΚ σε απόλυτη διάλυση και ανυποληψία. Η ηγετική ομάδα αδυνατεί να καθοδηγήσει τη χώρα. Δεν μπορεί και δεν θέλει. Βρίσκονται εγκλωβισμένοι στον φαύλο κύκλο του μνημονίου και της απόλυτης εξάρτησης και υποταγής.
Οδηγήθηκαν με αλαζονεία και αυταπάτες στη συγκεκριμένη πολιτική εθνικής υποτέλειας και ολοκληρωτικής εξάρτησης, αποτελώντας, πράγματι, την πιο σκληρή και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της σύγχρονης Ελλάδας. Χωρίς σχέδιο και δίχως στοιχειώδη αντίληψη των κοινωνικών επιπτώσεων και διεργασιών που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία.
Όλες οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις του Ελληνικού Λαού – που κατακτήθηκαν με σκληρούς ιδεολογικούς και πολιτικούς αγώνες – και που δεν χαρίστηκαν – ανατράπηκαν με πρωτοφανή κυνικότητα και σκληρή εκβιαστική τακτική.
Το πολιτικό σύστημα, σχεδόν στο σύνολο του, απλώς παρακολουθεί την φορά των πραγμάτων και οι πολίτες μέσα σε συνθήκες εθνικής κατάθλιψης κυριαρχούνται από φόβο για το αύριο και οργή για τους πολιτικά υπεύθυνους της κατάστασης.
Όπως όλοι σας, έτσι και εγώ, τρομάζω με την εικόνα της χώρας μας μετά από πέντε χρόνια. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο εάν συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο να πιέζουμε τους εργαζόμενους, να απομυζούμε τους συνταξιούχους, να στέλνουμε στην ανεργία τους νέους και τις νέες, να αποδιαρθρώνουμε τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Κανείς μέχρι σήμερα πλην του κ. Παπακωνσταντίνου δεν προέβει σε αφαίμαξη του κοινωνικού χρήματος θεωρώντας ότι πιθανώς ο μισθοσυντήρητος, ο συνταξιούχος και ο εργαζόμενος έχει πολύ λίπος να κάψει για να υποστηριχθεί η κίνηση του μηχανισμού της αγοράς και του τραπεζικού συστήματος.
Κανείς μέχρι σήμερα δεν βασίστηκε στο ψέμα και στο φόβο της χρεοκοπίας για να επιβάλλει στον ελληνικό λαό δυσβάσταχτες θυσίες χωρίς αντίκρισμα.
Κανείς δεν απαίτησε τόσο γρήγορα και με τόσο έντονο λαϊκισμό που υποστηρίχθηκε από τα περισσότερα ΜΜΕ την αύξηση ορίων της συνταξιοδότησης, τη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, στην απελευθέρωση των απολύσεων, στην αύξηση του ΦΠΑ και των τιμολογίων της ΔΕΗ, στη διάλυση του ΟΣΕ και δεκάδες άλλα μέτρα.
Η ταχύτητα ενέργειας της κυβέρνησης για την εφαρμογή των ακραιφνών νεοφιλελεύθερων μέτρων ωχριά ακόμα και σ’ αυτά που πρότειναν και εφάρμοσαν τα Σικάγο – μπόϊς στην Χιλή του Πινοσέτ.
Μα θα μου πει κάποιος: Και τι να κάναμε, αφού η χώρα θα χρεοκοπούσε και θα οδηγούμασταν σε στάση πληρωμών.
Να απαντήσω με ένα ερώτημα: Και τι έγινε τώρα; Βλέπετε κάτι να έχει αλλάξει πέρα από τον αριθμό του κάθε νέου μνημονίου;
Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές πρέπει να πούμε ότι οι μισθοί μειώθηκαν, οι συντάξεις μειώθηκαν, τα χρόνια εργασίας αυξήθηκαν, η ανεργία εκτοξεύθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα και έχει ακόμα δρόμο, η δημόσια περιουσία εκποιείται, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αργοπεθαίνουν, η αγροτική παραγωγή διαλύεται και ανάπτυξη δεν υπάρχει πουθενά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ζούμε ένα θέατρο παραλόγου: Διακηρύσσουμε τις προθέσεις και τα οράματα μας για μια νέα Ελλάδα και ταυτόχρονα διαλύουμε ότι έχει απομείνει από τις δομές του κοινωνικού κράτους και τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.
Είμαστε δημοκρατικοί στο λόγο και αυταρχικοί στη πράξη. Με άλλα λόγια γυρεύουμε νομιμοποίηση στην σοσιαλιστική ιδεολογία και φρασεολογία και εφαρμόζουμε σκληρή συντηρητική νεοφιλελεύθερη πολιτική, την οποία χαρακτηρίζουμε αναγκαίο κακό για να βγούμε από την κρίση.
Θέλουμε να φτιάξουμε μια Ελλάδα της ευημερίας και της δημιουργίας και ωθούμε τους πολίτες στη φτώχεια, στην αναξιοπρέπεια, στο μαρασμό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η τελευταία δημόσια παρέμβαση των τροΐκανών ήταν ομολογία αποτυχίας των πολιτικών του μνημονίου.
Τα αδιέξοδα των επιλογών του τα είχαμε επισημάνει από την αρχή, αλλά η τρόικα και η κυβέρνηση δογματικά και αυταρχικά επέμεναν στον μονόδρομο της υλοποίησης του με αποτέλεσμα τα δήθεν ριζοσπαστικά μέτρα να επιβάλλουν σκληρότερα μέτρα λιτότητας και να ονομάζονται πλέον μνημόνιο 2, 3, 4 και κανείς δεν ξέρει που θα φτάσει η αρίθμηση.
Τα μνημόνια μειώνουν το έλλειμμα, καθιστώντας τους μισθωτούς φτωχούς και αυξάνουν κατακόρυφα το δημόσιο χρέος.
Η σχιζοφρένεια στο μεγαλείο της: Πεινάστε, Φτωχύνετε, Εξαθλιωθείτε και Δουλέψτε για να χρωστάτε συνεχώς και μην περιμένετε έξοδο, το φορτίο είναι βαρύ και δύο δεκαετίες δεν φτάνουν. Πουλήστε τα όλα, βάλτε παραπάνω φόρους αλλά δεν πρόκειται να δείτε άσπρη μέρα.
Οι δανειστές κάθε τρίμηνο προβάλουν απαιτήσεις για να σταθεροποιήσουν την οικονομία και ταυτόχρονα ζητούν, εκποίηση της χώρας σε τιμή ευκαιρίας.
Η κυβέρνηση και η τρόικα αδυνατούν να κατανοήσουν την αναπτυξιακή διάσταση της οικονομικής πολιτικής .
Κακά τα ψέματα, συντρόφισσες και σύντροφοι, η κυβέρνηση βρίσκεται συνειδητά εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο του μνημονίου και της απόλυτης εξάρτησης και υποταγής.
Οδηγήθηκε με αλαζονεία και αυταπάτες στη συγκεκριμένη πολιτική εθνικής υποτέλειας και ολοκληρωτικής εξάρτησης, υλοποιώντας την πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική πολιτική.
Χωρίς σχέδιο και δίχως στοιχειώδη γνώση των κοινωνικών αντιλήψεων οδήγησε την ελληνική κοινωνία στην απελπισία και την κατάθλιψη ποδοπατώντας με πρωτοφανή κυνικότητα και σκληρή εκβιαστική τακτική τα δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Ένα εφιαλτικό σκηνικό συνθέτει το τοπίο της Ελλάδας το 2011. Ύφεση στην οικονομία, ανεργία, φόροι, ελλείμματα, χρέος, νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και των παροχών υγείας, παιδείας και πρόνοιας.
Χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση και με πρόσχημα τον εθνικό κίνδυνο πτώχευσης, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εκτελεί άκριτα τις εντολές της τρόικας, δίχως καμιά αντίρρηση και δυνατότητα διαπραγμάτευσης, αναζητώντας διέξοδο σε επικοινωνιακά τεχνάσματα και σε ασκήσεις κοινωνικού αυτοματισμού.
Τα συνθήματα περί πράσινης ανάπτυξης, περί φάστ τράκ και περί καινοτομίας και ποιότητας αποδεικνύονται μέρα με τη μέρα φληναφήματα παρά ρεαλιστικές προτάσεις.
Η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο περιθώριο του ευρώ και η πώληση περιουσίας του ελληνικού κράτους δεν αλλάζει το συμπέρασμα ότι απαιτείται πλέον αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Η χώρα μοιάζει να κινείται στο όριο της γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης που μπορεί να οδηγήσει σε ανοικτή χρεοκοπία.
Ταυτόχρονα τα εθνικά θέματα (Κύπρος – Αιγαίο – Σκόπια – ΑΟΖ) αποτελούν άσκηση ασφυκτικών πιέσεων για επίλυση σε βάρος προφανώς των εθνικών δικαίων με ανατροπή και παραβίαση των κόκκινων γραμμών του έθνους και απεμπόληση των εθνικών διεκδικήσεων, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (συνεκμετάλλευση, π.χ.) και τη ρεαλιστική αντιμετώπιση των διεθνών συσχετισμών ισχύος και των “νέων” γεωπολιτικών παραμέτρων της περιοχής, ιδιαίτερα μετά τις πολιτικές ανακατατάξεις που παρατηρούνται στον ισλαμικό κόσμο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για το μέλλον της πατρίδας μας και της δημοκρατικής παράταξης.
Τί πρέπει να γίνει λοιπόν;
Κατ’ αρχάς θα πρέπει να σταματήσει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να προσδιορίζει την πολιτική του με βάση τις εντολές της τρόικας και με τη λογική άντε να περάσει η μέρα και η εβδομάδα για να πάρουμε την επόμενη δόση.
Με τη λογική βλέποντας και κάνοντας που έχει επιλέξει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν μπορούμε να πάμε πιο πέρα. Με το να προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε ή να ακολουθήσουμε τις πολιτικές διαθέσεις της Γερμανίας και της Ε.Ε καταλήγουμε να υφιστάμεθα δυσανάλογα της επιπτώσεις της κρίσης.
Δεν μπορούμε να καταλήξουμε μια χώρα που έχει χάσει το δικαίωμα επιλογής να σχεδιάσει το οικονομικό της μέλλον. Δεν μπορούμε να εκχωρούμε την άσκηση πολιτικής στους κεντρικούς σχεδιαστές του νεοφιλελεύθερου κόσμου και στους γραφειοκράτες των Βρυξελών της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ. Ούτε μπορούμε να πουλάμε άλλο την ψυχή μας και να μην υπάρχει καμία διέξοδο.
Οι λογικές ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην εντατική και ότι είναι Τιτανικός είχαν κοντά ποδάρια.
Κανείς πλέον δεν μπορεί να παρακολουθεί τις αντιπαλότητες, τις ασυνεννοησίες, τις δυσλειτουργίες της κυβέρνησης που δίνει την εικόνα ενός παραλυμένου οργανισμού.
Δεν μπορούμε να παρακολουθούμε καθημερινά ερασιτεχνισμούς, παλινωδίες και προσωπικές στρατηγικές υπουργών που σκέφτονται την επόμενη μέρα διαγκωνιζόμενοι να αποκτήσουν το ρόλο του αντ’ αυτού.
Τα κρούσματα αλληλο – υπονόμευσης των κυβερνητικών στελεχών δεν κρύβονται, οι αστοχίες και οι υποκριτικές αποποίησης των ευθυνών πληθαίνουν και δυστυχώς μπορούν να καταλήξουν επικίνδυνες για το τόπο, γιατί η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν βελτιώνεται με το να γίνει κάποιος αρεστός στον αρχηγό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι επιτακτική η ανάγκη να διαμορφωθεί μια εθνική στρατηγική για την ανάταξη της οικονομίας και την μείωση του χρέους. Αργά ή γρήγορα όλα οδηγούν στην αναδιάρθρωση του χρέους και η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα τεθεί επί τάπητος. Είναι αναγκαία όσο ποτέ.
Επιβάλλεται λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί, συνειδητά, υπεύθυνα, σοβαρά και χωρίς υστεροβουλίες τη συνολική επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του συνολικού χρέους και με μικρότερα επιτόκια ούτως ώστε να μπορέσει να ανασάνει η αγορά.
Λογικές του τύπου που επικράτησαν το 2009 όταν μπορούσαμε να πάρουμε 25 δισ. ευρώ με ανεκτό επιτόκιο αντί για 5 δισ. που ζητάγαμε πρέπει να εξαλειφθούν και οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν.
Είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να υπάρξει ρεαλιστικό και σοβαρό σχέδιο αναπτυξιακής πολιτικής που θα εκμεταλλευτεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας στο Τουρισμό, στη Γεωργία- Κτηνοτροφία, στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στην έρευνα και στην Καινοτομία.
Υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης και δεν πρέπει να τα απεμπολήσουμε, υπευθυνότητα χρειάζεται και όχι αποσπασματικές εξαγγελίες και φανφάρες χωρίς συνείδηση που σκοπό έχουν να εξαπατήσουν, να εντυπωσιάσουν, να ασκήσουν εικονική και επικοινωνιακή πολιτική σε βάρος των συμφερόντων της χώρας και του λαού.
Το χρέος πρέπει να μειωθεί και η φρόνιμη, καλή και συνετή αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας μπορεί να συνεισφέρει προς αυτή την κατεύθυνση.
Όμως ούτε βιαστικές κινήσεις χρειάζονται ούτε συμβουλές αετονύχηδων που το μόνο που σκέφτονται είναι πως θα λεηλατήσουν τον κόπο του ελληνικού λαού και βλέπουν την πολιτική ως μέσο πλουτισμού.
Εκείνο που απαιτεί η παρούσα κατάσταση είναι σοβαρότητα και ειλικρίνεια.
Μέχρι σήμερα βιώσαμε αξιοθρήνητες προπαγανδιστικές προτάσεις που προσπάθησαν να καθησυχάσουν, να εξαπατήσουν, να εκβιάσουν τον ελληνικό λαό για να αποδεχτούν λύσεις που σχεδιάστηκαν μακριά απ’ αυτόν και χωρίς αυτόν.
Η χώρα έχει ανάγκη από αναγνωρισμένους και μπαρουτοκαπνισμένους πολιτικούς και όχι εκείνους που τους χαρίστηκαν οι θέσεις και νόμισαν ότι είναι παιχνίδι σε λούνα πάρκ για να παίξουν κρυφτούλι με την εξουσία με μοναδικό στόχο να αποποιηθούν τις ευθύνες.
Έτσι βλέπουμε νόμοι να αλληλοαναιρούνται και αποφάσεις να μένουν στα χαρτιά. Συντάσσονται εκ νέου νομοσχέδια μήπως και διορθώσουν αστοχίες, ατέλειες και κενά προηγούμενων νομοσχεδίων.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι: Το νομοσχέδιο για την δόμηση στις περιοχές νατούρα, η αντίδραση της κοινοβουλευτικής ομάδας ότι δεν καλύπτει την κυβέρνηση σε ορισμένα θέματα που αφορούν την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, οι εκτελεστικές πράξεις του Καλλικράτη που βγαίνουν με αργούς ρυθμούς με αποτέλεσμα η λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης να είναι ανύπαρκτη.
Γενικά, μπορούμε να πούμε, ότι η κυβέρνηση διαθέτει τόσους συντονιστές που το μόνο που κάνουν είναι να την αποσυντονίζουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κατάσταση στο κόμμα είναι χειρότερη από εκείνη της κυβέρνησης. Το κόμμα βρίσκεται σε φάση πλήρους αποσύνθεσης και συνεχούς διάλυσης παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων και ιδιαίτερα του Γραμματέα του Ε.Σ.
Οι αιτίες είναι πολλές:
1) Οι πληγές που δημιούργησε το μνημόνιο στην πραγματική οικονομία και σε ολόκληρη την κοινωνία αποπροσανατόλισε και αδρανοποίησε τα μέλη μας γιατί δεν ξέρουν τι να πιστέψουν αυτά που λέγαμε πριν ή αυτά που πράττει ως κυβέρνηση το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
2) Η συνειδητοποίηση των αδιεξόδων με την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ δημιούργησε τέτοιο ιδεολογικό κομφούζιο, που το ΠΑ.ΣΟ.Κ έπαψε πλέον να είναι ένα κόμμα με προοδευτική ταυτότητα και κατάντησε πολιτικός χώρος χωρίς αρχές και αξίες όπου οι περισσότεροι συμμετέχουν για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες και αλλότριες σκοπιμότητες.
3)Οι κομματικές οργανώσεις κατάντησαν πλέον κομματικές σφραγίδες και ταμπέλες χωρίς ίχνος ζωής και αμφιβάλλω ακόμα αν θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν ως εκλογικός μηχανισμός.
Το κόμμα έχει μεταλλαχθεί και μετατράπηκε σε ΜΚΟ χειροκροτητών και κομματικο-κυβερνητικών υπαλλήλων έχοντας πλέον απομακρυνθεί από τα συνδικάτα και την αυτοδιοίκηση. Είναι πλέον φανερό ότι ο κόσμος δεν μας ακούει πια ως κόμμα. Απομακρύνεται, Φοβάται, Αδρανοποιείται.
Δεν του αρκούν πλέον οι λεκτικές αυταπάτες των κυβερνώντων ούτε ο κομματικός συναισθηματικός εκβιασμός. Έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη του και δεν διαθέτουμε καμία αξιοπιστία και πάει στο σπίτι του.
Ανάγλυφα πλέον οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το μισό και πλέον του ελληνικού λαού απορρίπτει το πολιτικό σύστημα. Δεν αρέσουμε πια και αυτό είναι φανερό.
Και όταν ο λαός δεν συμμετέχει, συντρόφισσες και σύντροφοι, τότε κινδυνεύουν πλέον άμεσα οι στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές.
Αρνείται ο κόσμος μας να τον αντιμετωπίζουμε ως αγέλη και κοπάδι και να του επιβάλλουμε αυταρχικά και αυθαίρετα αποφάσεις που τον προσβάλουν βάναυσα. Αρνείται πλέον ο λαός να τον υβρίζουμε και να του αποδίδουμε ευθύνες επειδή δεν μας αρέσει να αναλάβουμε τις δικές μας. Αρνείται πλέον να εκβιάζεται για να νομιμοποιήσει αποφάσεις επειδή θέλουμε να κρύψουμε τις σοβαρές μας αδυναμίες, ανεπάρκειες και σκοπιμότητες.
Βαρέθηκε πλέον ο κόσμος μας να τον αντιμετωπίζουμε ως εργαλείο για να το παίζουν κάποιοι εθνικοί σωτήρες και γνώστες αποκλειστικοί μιας αλήθειας που το φτωχό πόπολο αγνοεί.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και γι’ αυτό απαιτούνται γενναίες αποφάσεις για να αντιμετωπίσουμε την ανεξέλεγκτη δυναμική που απειλεί την συνοχή της δημοκρατικής παράταξης.
Η ιδέα της συμμετοχικής δημοκρατίας, της κοινωνικής και συντροφικής αλληλεγγύης έχουν καταντήσει λέξεις κενού περιεχομένου.
Όλοι αισθάνονται ξένοι μέσα σ’ ένα χώρο που δεν προσφέρει όραμα και ελπίδες για το αύριο.
Η εθελοντική προσφορά παραμένει όνειρο θερινής νυκτός με αποτέλεσμα από κόμμα μαζικό, συλλογικό και πολυσυλλεκτικό να μετασχηματιζόμαστε με τρομερή ταχύτητα σε ομοσπονδιακό κόμμα προυχόντων και νέων σφετεριστών της εξουσίας που ο καθένας συγκροτεί τα κομμάτια του για ίδιον όφελος.
Οι δημοκρατικές διαδικασίες ακυρώνονται καθημερινά με άτυπες διορισμένες επιτροπές με αποτέλεσμα ακόμα και αν ήθελε η κυβέρνηση να βρει στήριγμα στο κόμμα να μην μπορεί.
Είναι ανάγκη λοιπόν όχι μόνο να ανασυγκροτηθούμε αλλά να αναγεννηθούμε γιατί η ιστορία θα μας κρίνει αυστηρά.
Επιβάλλεται λοιπόν να πάμε σ’ ένα Συνέδριο που θα ξεκαθαρίσει τα πάντα.
Οι έκτακτες συνθήκες δεν απαιτούν φιέστες τύπου συνδιασκέψεων για να εκτονωθούν προσχηματικά οι εκρηκτικές εντάσεις.
Τι σημαίνει συνδιάσκεψη συντρόφισσες και σύντροφοι; Τι ρόλο θα έχει; Τι θα συζητήσει; Θα έχει αποφασιστικό χαρακτήρα ή θα κάνουμε μια ακόμη ανοιχτή γιορτή χωρίς περιεχόμενο; Γιατί δεν πάμε σε Συνέδριο να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε για:
Α) Την ιδεολογική – πολιτική και οργανωτική επαναθεμελίωση του ΠΑΣΟΚ στην ελληνική κοινωνία.
Β) Εθνικό σχέδιο δράσης για την έξοδο από το μνημόνιο στη βάση της ανάπτυξης της χώρας με κοινωνική συνοχή και σεβασμό στο δημόσιο χώρο.
Γ) Θέσεις για το ΠΑΣΟΚ της νέας – μετά το μνημόνιο – εποχής που διαθέτει πειστική και ελπιδοφόρα αφήγηση για το μέλλον της πατρίδας μας.
Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την ιδεολογική μας ταυτότητα και τις προτεινόμενες πολιτικές που απαιτούν οι συνθήκες κρίσης και αυτό μόνο ένα ανοικτό, καθαρό και ειλικρινές συνέδριο μπορεί να το πετύχει.
Έχουμε ανάγκη από νέα νομιμοποιημένα κομματικά όργανα και μόνο το συνέδριο μπορεί να μας τα δώσει. Έχουμε ανάγκη από ανανέωση ιδεών και προσώπων σύμφωνα με την ιστορία μας και αυτό μόνο ένα συνέδριο μπορεί να το εξασφαλίσει.
Η αξιοπιστία μας έχει τρωθεί και μόνο ένα συνέδριο θα μας δώσει την δυνατότητα να ταυτίσουμε τα λόγια μας και τις προτάσεις μας με την πράξη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κρίση δεν είναι μόνο απειλή μπορεί να γίνει η ευκαιρία μέσα από ένα συνέδριο ουσίας για να ξανακάνουμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ πρωτοπόρα δύναμη για την δημιουργική ανάπτυξη της πατρίδας.
Ποτέ δεν φοβηθήκαμε τις ευθύνες, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και τώρα για ένα ΠΑ.ΣΟ.Κ ενωμένο, ιδεολογικά, ομογενοποιημένο, και δυνατό για να υπερασπιστεί αποτελεσματικά μια δίκαια πολιτική που θα σέβεται την κοινωνική δικαιοσύνη και τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Η πατρίδα μας έχει ανάγκη να αποφασίσουμε μόνοι μας για το μέλλον μας και αυτό μόνο το ΠΑ.ΣΟ.Κ μπορεί να το διασφαλίσει. Οι ευθύνες μας μεγάλες και οι καιροί μας προκαλούν να τις αναλάβουμε χωρίς ολιγωρίες.
Αν όχι εμείς, σύντροφοι, τότε ποιος άλλος; Αν όχι η μεγάλη δημοκρατική παράταξη, σύντροφοι, τότε ποιος άλλος;
Αυτή είναι η καταδίκη μας και πρέπει όλοι να τη συνειδητοποιήσουμε. Αν εμείς δεν δώσουμε προοδευτική διέξοδο στο πρόβλημα της χώρας τότε κάθε ελπίδα έχει τελειώσει. Ή εμείς ή κανένας συντρόφισσες και σύντροφοι…
Ας ανταποκριθούμε με αυτοθυσία στις προκλήσεις των καιρών, συντρόφισσες και σύντροφοι, γιατί μόνο έτσι θα υπάρξει περήφανη λύση για τα προβλήματα που περνά η χώρα μας. »»
